Η επίδραση του πρωταρχικού δεσμού στη χρήση ναρκωτικών

Ο πρωταρχικός δεσμός

Η βασική ανάγκη του βρέφους από τις πρώτες στιγμές της ζωής του είναι να νιώσει ότι υπάρχει στο περιβάλλον ένα σταθερό πρόσωπο που θα ικανοποιεί τις βιολογικές και συναισθηματικές του ανάγκες. Το βρέφος δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στη μητέρα με την οποία εξάλλου έχει δημιουργηθεί ένας μοναδικός δεσμός από τη σύλληψη μέχρι και τη γέννα. Από το προστατευμένο περιβάλλον της μήτρας το βρέφος θα βρεθεί σε ένα κόσμο άγνωστο, απαιτητικό με πολλά ερεθίσματα. Είναι ασφαλής αυτός ο κόσμος ή απειλείται η ύπαρξη του; Ακόμη, υπάρχει σταθερότητα στον κόσμο αυτό ή οι άνθρωποι θα εναλλάσσονται δίχως κανείς να εγγυάται την ασφάλεια και την κάλυψη των αναγκών του; Τέλος, αυτός ο κόσμος το καλωσορίζει ή βιώνει αμφιθυμικά συναισθήματα με τον ερχομό του;

Η ποιότητα της σχέσης που θα αναπτύξει το παιδί με τη μητέρα(ή το πρόσωπο που θα αναλάβει την ανατροφή του) θα καθορίσει τις απαντήσεις  που θα δώσει το παιδί σε αυτά τα βασικά 3 ερωτήματα και συνεπώς θα διαμορφώσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τον εαυτό του.

Ασφάλεια, Σταθερότητα , Ικανοποίηση Αναγκών, Αποδοχή  είναι οι αναγκαίες  συνθήκες για να μεγαλώσουμε ένα αυτόνομο παιδί με ολοκληρωμένη, υγιή προσωπικότητα.

Τα ελλείματα στον πρωταρχικό Δεσμό

Τι συμβαίνει όμως όταν το περιβάλλον δεν καλύπτει τις ανάγκες του παιδιού; Πώς επιδρά η έλλειψη σταθερότητας στο περιβάλλον και η αμφιθυμική συμπεριφορά των σημαντικών ανθρώπων της ζωής του παιδιού στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του;

Το παιδί  θα αναγκαστεί να αναπτύξει μηχανισμούς με στόχο την επιβίωση του. Ο τρόπος- οι μηχανισμοί- που θα επιλέξει το παιδί για να διατηρήσει την αίσθηση εαυτού θα επηρεάσουν  και τον τρόπο που στην ενήλικη ζωή του θα σχετιστεί με τους ανθρώπους. Αν ένα παιδί βιώνει απόρριψη από το σημαντικό πρόσωπο της ζωής του είναι πολύ πιθανό να αποφεύγει τη δημιουργία ψυχικών δεσμών και ένα παιδί που βίωσε αστάθεια και ασυνέπεια ως προς την κάλυψη των αναγκών του μάλλον θα εκδηλώνει μια αμφιθυμική συμπεριφορά στις σχέσεις που θα δημιουργεί. Επιπλέον, το παιδί που η σχέση με τον Σημαντικό ‘Άλλο της ζωής του χαρακτηριζόταν από βία και φόβο πιθανά να εμφανίσει μια γενικότερη αποδιοργάνωση στην προσωπικότητα του.

Η αναζήτηση της χαμένης αγκαλιάς

Η ανάγκη όμως  για αγάπη  εξακολουθεί να υπάρχει . Και το άτομο θα ψάξει να βρει τρόπους που θα λειτουργήσουν ως υποκατάστατα της αγάπης, της προσοχής , του συναισθηματικού δεσμού και του γνήσιου ενδιαφέροντος που δεν ήταν αρκετά στην παιδική του ηλικία .Μια από τις επιλογές που μπορεί να κάνει είναι και η χρήση ουσιών. Οι ουσίες επιδρούν στις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που παράγουν τη ντοπαμίνη που ενεργοποιεί το άτομο , την οξυτοκίνη – γνωστή και ως ορμόνη της αγάπης – τη φαινυλαιθυλαμίνη  που δημιουργεί  αίσθημα ευφορίας .

Το άτομο που θα επιλέξει τις ουσίες γρήγορα θα αντιληφθεί ότι την πρώτη αίσθηση ικανοποίησης της ανάγκης για ευφορία και ανακούφισης του ψυχικού πόνου θα διαδεχθεί το αίσθημα κενού πιο έντονο και πιο οδυνηρό αυτή τη φορά. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μας δημιουργούνται και τα μονοπάτια στα οποία θα βαδίσουμε ως ενήλικες . Η τελική επιλογή  όμως για τον τρόπο που θα ζήσουμε είναι δική μας..

Πηγή: csii.gr-PostedbyCSIiNews- Αλεξάνδρα Xατζησταύρου.